Najlepiej znaną teorią bezrobocia jest koncepcja Marii Jahoda. Uważa ona, że zatrudnienie dostarcza pracownikowi takich doświadczeń jak regularne godziny pracy, kontakty społeczne z ludźmi, uczestnictwo w celowym działaniu oraz zaakceptowanie statusu społecznego. Niestety bezrobotni są pozbawieni wszystkich tych doświadczeń i nie wpływa to dobrze na ich komfort psychiczny.
Samopoczucie psychiczne ludzi bezrobotnych jest złe gdyż cierpią oni z powodu braku tych doswiadczeń.
Inną, ale podobną teorię rozwinął Peter War twierdząc, że takie elementy środowiska społecznego jak bezpieczeństwo fizyczne, ceniona pozycja społeczna, dostępność pieniędzy, możliwość kontroli czy urozmaicenie są niezbędne dla zdrowia psychicznego człowieka.
Z kolei Anders Edin uważał, że bezdrobocie może powodować stres i wpływać niekorzystnie na samopoczucie psychiczne ponieważ osobę bezrobotną w porównaniu z zatrudnioną różnią m.in. mniejsze możliwości podejmowania decyzji, obniżenie dochodu, niepewność co do przyszłości, ograniczenie kontaktów z ludźmi i mniej celów oraz motywacji.
Inna jest natomiast teoria Fryera Paynea, który twierdził, że poczucie zagrożenia, przerwanie własnych planów i strategi powodują negatywne konsekwencje psychologiczne.
Należy zwrócić uwagę, że niezależnie od liczby wyróżnionych teorii skutki bezrobocia mogą być dla przeżywających je dramatyczne.
Daniela Kaczmarek
Zobacz także:
– „Wyjście z cienia”-program profilaktyczny
–Nieśmiałość jako stan psychiczny
–Stres i sposoby radzenia sobie ze stresem.
