W ostatnich latach w większości krajów Unii Europejskiej można zaobserwować znaczny spadek liczby placówek opiekuńczo – wychowawczych stałego pobytu. Zaznaczają się tendencje do zmniejszenia liczby placówek pobytu stałego oraz liczby dzieci w nich umieszczanych, dążenie do rozwoju niewielkich form opieki oraz ich zróżnicowanie. W wielu krajach powierzenie dziecka placówce całkowitej uważa się za ostateczność, raczej rozważa się inne opieki jak np…
W ostatnich latach w większości krajów Unii Europejskiej można zaobserwować znaczny spadek liczby placówek opiekuńczo – wychowawczych stałego pobytu. Zaznaczają się tendencje do zmniejszenia liczby placówek pobytu stałego oraz liczby dzieci w nich umieszczanych, dążenie do rozwoju niewielkich form opieki oraz ich zróżnicowanie.
W wielu krajach powierzenie dziecka placówce całkowitej uważa się za ostateczność, raczej rozważa się inne opieki jak np.: umieszczenie dziecka w rodzinie zastępczej. W krajach takich jak: Holandia czy Wielka Brytania, wiele placówek stałego pobytu została zamknięta, natomiast w innych jak Belgia, Niemcy, Irlandia lub Włochy, placówki te zostały zastąpione przez różne formy działań w środowiskach lokalnych, takie jak programy opieki dziennej czy samodzielne mieszkania dla młodzieży, oraz przede wszystkim różne formy pracy z rodziną. Zazwyczaj do placówek opieki wychowania stałego pobytu trafiają dzieci pozbawione rodziny naturalnej, chociaż więcej jest dzieci z rodzin niepełnych, dotkniętych biedą i bezrobociem, oraz rodzin zagrożonych patologiami np.: alkoholizmem, narkomanią.
Zaznaczyć trzeba, że w ostatnich czasach do placówek opieki stałej w znacznej mierze trafiają dzieci starsze a nie małe.
Dominik Strażyński
