Zmieniając miejsce pracy należy pamiętać o tym, że dotychczasowy pracodawca powinien wystawić nam świadectwo pracy. Jeżeli nie jesteśmy w stanie odebrać go osobiście, może to za nas zrobić osoba upoważniona na piśmie. Zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 15 maja 1996 r. w sprawie szczegółowej treści świadectwa pracy oraz sposobu i trybu jego wydawania i prostowania dokument powinien być wydany w dniu rozwiązana lub wygaśnięcia stosunku pracy.
Zmieniając miejsce pracy należy pamiętać o tym, że dotychczasowy pracodawca powinien wystawić nam świadectwo pracy. Jeżeli nie jesteśmy w stanie odebrać go osobiście, może to za nas zrobić osoba upoważniona na piśmie.
Zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 15 maja 1996 r. w sprawie szczegółowej treści świadectwa pracy oraz sposobu i trybu jego wydawania i prostowania dokument powinien być wydany w dniu rozwiązana lub wygaśnięcia stosunku pracy. Pracodawca ma również możliwość przesłania go, najpóźniej w ciągu siedmiu dni od tego terminu. pocztą, bądź doręczenia w inny sposób.
Świadectwo powinien otrzymać nawet pracownik, który nie rozliczył się z pracodawcą.
Pracownik, odbierając dokument powinien sprawdzić, czy zawiera prawidłowe informacje m.in. o: okresie i rodzaju wykonywanej pracy, zajmowanych stanowiskach, trybie rozwiązania albo okolicznościach wygaśnięcia stosunku pracy, a także inne informacje niezbędne do ustalenia uprawnień pracowniczych i uprawnień z ubezpieczenia społecznego. Może także poprosić pracodawcę o zawarcie w świadectwie pracy danych o wysokości i składnikach wynagrodzenia oraz uzyskanych kwalifikacjach. Prośbę tę pracodawca ma obowiązek spełnić.
W dniu 21 marca 2011 r. weszły w życie nowe przepisy odnośnie konieczności wydania świadectwa pracy po zakończeniu umowy terminowej, jeżeli pracownik jest nadal zatrudniony u tego pracodawcy.
Aktualnie pracodawca jest obowiązany wydać pracownikowi (którego dalej zatrudnia na podstawie umowy o pracę na okres próbny, umowy o pracę na czas określony lub umowy o pracę na czas wykonania określonej pracy) świadectwo pracy, obejmujące zakończone okresy zatrudnienia na podstawie:
– umowy o pracę na okres próbny,
– umowy o pracę na czas określony,
– umowy o pracę na czas wykonania określonej pracy, które to umowy zostały zawarte w okresie 24 miesięcy, poczynając od zawarcia pierwszej z tych umów.
Przykład:
Pracownik jest zatrudniony na podstawie umowy na okres próbny od dnia 1 czerwca 2011 r. do dnia 31 lipca 2011 r. Następnie pracodawca zatrudnia pracownika na podstawie umowy na czas określony od dnia 1 sierpnia 2011 r. do dnia 31 października 2011 r., a później na podstawie umowy o pracę na czas wykonania określonej pracy od dnia 1 grudnia 2011 r. do dnia 31 marca 2012 r. Pracodawca nie musi po zakończeniu każdej z tych umów terminowych wydawać pracownikowi osobnego świadectwa pracy (chyba, że pracownik tego zażąda zgodnie z art. 97 § 13 Kodeksu pracy).
Uwaga! Między powyższymi umowami terminowymi mogą nastąpić przerwy!
Pracodawca wydaje jednak świadectwo pracy zgodnie z dotychczasowymi przepisami, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy (tj. w dniu 21 marca 2011 r.) trwa kolejna umowa o pracę nawiązana w okolicznościach określonych w art. 97 § 11 Kodeksu pracy, w brzmieniu obowiązującym przed tym dniem. Znowelizowane przepisy stosuje się do umów o pracę zawartych na okres próbny, na czas określony i na czas wykonania określonej pracy, nawiązanych od dnia 21 marca 2011 r.
Jeżeli świadectwo pracy posiada błędy, pracownik ma możliwość wystąpienia z wnioskiem o sprostowanie (w ciągu 7 dni od otrzymania świadectwa). Jeśli pracodawca odmówi sprostowania, pracownik może wystąpić w ciągu 7 dni do sądu pracy z powództwem o sprostowanie świadectwa pracy. Jeżeli sąd przyzna pracownikowi rację, wówczas pracodawca powinien wydać pracownikowi nowe świadectwo pracy w ciągu 3 dni od uprawomocnienia się orzeczenia.
Pracownik nie uzyska jednak sprostowania w części, w której pracodawca stwierdza, że rozwiązał z nim stosunek pracy bez wypowiedzenia, z winy pracownika. Chcąc zakwestionować zgodność z prawem tego rozwiązania, musi wystąpić z powództwem o roszczenia z tytułu niezgodnego z prawem rozwiązania stosunku pracy na podstawie art. 56 Kodeksu pracy (uchwała Sądu Najwyższego z 4 listopada 2009 r., I PZP 4/09).
Jeśli pracodawca nie spełni swojego obowiązku i nie wyda w terminie świadectwa pracy, lub wyda niewłaściwe, pracownikowi przysługuje roszczenie o naprawienie szkody. Warto zaznaczyć jednak, że nie uzyska on wyższego odszkodowania niż wysokość wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy z powodu braku bądź wydania niewłaściwego świadectwa pracy, nie dłuższy jednak niż sześć tygodni.
Agnieszka Antoniak
