Przesłanką prawa do urlopu wychowawczego jest pozostawanie w stosunku pracy i posiadanie co najmniej sześciomiesięcznego okresu zatrudnienia. Okres zatrudnienia obliczany jest przez zsumowanie wszystkich okresów zatrudnienia z wszystkich zakładów pracy bez względu na wymiar czasu pracy, długość przerw w zatrudnieniu i sposób ustania stosunku pracy (uchwała Sądu Najwyższego z dnia 22 lutego 1979 r., V PZP 7/78, OSN 1979/5/85).

Przesłanką prawa do urlopu wychowawczego jest pozostawanie w stosunku pracy i posiadanie co najmniej sześciomiesięcznego okresu zatrudnienia. Okres zatrudnienia obliczany jest przez zsumowanie wszystkich okresów zatrudnienia z wszystkich zakładów pracy bez względu na wymiar czasu pracy, długość przerw w zatrudnieniu i sposób ustania stosunku pracy (uchwała Sądu Najwyższego z dnia 22 lutego 1979 r., V PZP 7/78, OSN 1979/5/85).

Spełniając kryterium stażu pracy pracownik może wystąpić do pracodawcy z wnioskiem o udzielenie urlopu wychowawczego wskazując datę rozpoczęcia i zakończenia urlopu.

Należy jednocześnie pamiętać, że maksymalna długość urlopu wychowawczego wynosi trzy lata, które można wykorzystać do czwartego roku życia dziecka. Jeżeli z powodu stanu zdrowia potwierdzonego orzeczeniem o niepełnosprawności lub stopniu niepełnosprawności dziecko wymaga osobistej opieki pracownika, osoba uprawniona może występować o udzielenie kolejnego trzyletniego urlopu (do 18 roku życia dziecka). Uprawnienie to przysługuje niezależnie od tego, czy pracownik korzystał, czy nie korzystał z urlopu na opiekę nad dzieckiem w wieku do czterech lat. Oba te urlopy (do czwartego i 18 roku życia) mogą być wykorzystane najwyżej w czterech częściach.

Pracownik może zrezygnować z urlopu wychowawczego. Jeżeli dzieje się to za zgodą pracodawcy – w każdym czasie. W innym przypadku powinien powiadomić pracodawcę o terminie zamierzonego powrotu najpóźniej na 30 dni przed tym terminem (art. 186[3] k.p.) – podaje Państwowa Inspekcja Pracy.

Po rezygnacji z dalszej części urlopu wychowawczego pracodawca jest w pierwszej kolejności obowiązany dopuścić pracownika do pracy na dotychczasowym stanowisku. Dopiero wobec braku możliwości zatrudnienia na dotychczasowym stanowisku pracodawca winien zapewnić pracownikowi stanowisko równorzędne w stosunku do stanowiska zajmowanego przed urlopem lub inne stanowisko odpowiadającym jego kwalifikacjom zawodowym. Z chwilą podjęcia pracy pracownik powinien otrzymać wynagrodzenie co najmniej równe wynagrodzeniu, jakie w tym dniu przysługuje na stanowisku zajmowanym przez niego przed urlopem (art. 186[4] k.p.).

Zobacz także:

Czy nabywcy mieszkań mogą być bardziej chronieni?

Zmiana zasad przekształcania użytkowania wieczystego

Dziecko na zakupach

,21,5314,1284381196

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Proszę wpisać swój komentarz!
Proszę podać swoje imię tutaj