Licencja nazywamy dokument, urzędowe zezwolenie określające warunki korzystania z danego produktu, znaku towarowego, czy tez patentu. Wykorzystywana jest w prawie własności przemysłowej oraz intelektualnej, w prawie znaków towarowych, w prawie autorskim, a w szczególności największe zastosowanie znajduje w prawie wynalazczym. Korzystanie z tych opcji bez posiadania określonego zezwolenie jest nielegalne i podlega odpowiedniej karze.
Najważniejsze postanowienia licencji w prawie wynalazczym są regulowane przepisami prawnymi zawartymi w ustawie o wynalazczości. Uprawniony do danego patentu ma możliwość zawarcia umowy licencyjnej z innymi osobami, upoważniając je do korzystania z jego wynalazku.
Licencje dzielą się ze względu na zakres uprawnień na:
– licencje pełne i niepełne,
– licencje wyłączne i niewyłączne
Licencje pełne i nie pełne określają zakres możliwości korzystania z danego wynalazku. W przypadku, gdy osoba odbierająca licencje posiada taki sam zakres uprawnień do korzystania z danego rozwiązania jak osoba wydająca tą licencje, wtedy mówimy o licencji pełnej. Natomiast, jeśli chodzi o licencje niepełna, występuje ona wtedy, gdy zakres uprawnień do korzystania z danego rozwiązania jest węższy, ograniczony.
Licencja wyłączna mówi o tym, iż dana osoba posiada monopol na korzystanie z danego rozwiązania na danym obszarze. Natomiast, jeśli chodzi o licencje niewyłączną, można jej udzielić kilku licencjobiorcom na danym obszarze.
